O Heyecan Ve Gözyaşı Var mı?

Bir zamanlar İmam hatiplerde o kadar teveccüh vardı ki, okulda yer kalmadığından öğrenciler sınavla alınır, kazanamayanlar ağlayarak dönerdi.

Kahramanmaraş İmam Hatip Lisesi eski müdürü İsmail Abken Hocamızın gözyaşları içinde şunu anlattıklarını bizzat dinledim.

“Odamdan dışarı bakınca bahçe kapısında bir adam gördüm. Eliyle bir çocuğun elini tutmuş, öyle ayakta bekliyorlardı. Üzgün bir hali vardı. Neyse, ben işime döndüm. Bir ara kalkınca tekrar baktım kapıya. Adam hala orada dikiliyordu. Merak ettim, bir arkadaşımı çağırarak durumu sordum. Anlattı; adam elindeki oğlunu bu okula kaydetmek için gelmiş köyünden. Ama kontenjan bittiği için “amca yerimiz yok, bu çocuğu alamayız” demişler. Ama adam rica minnet yalvarıyormuş. Sonunda umudu keserek odadan çıkmış gitmiş ama bahçe kapısında bekliyormuş.

Düşündüm ve acıdım. Kim bilir adam kaç saat orada melül mahzun orada duruyordu?. Allah bilir hangi köyden gelmişti, belki de köy arabasını kaçıracaktı fakat adam, kaydedemediğimiz öğrencisi elinde aşağıda bekliyor ve gitmiyordu.

Nihayet adam daha fazla eziyet çekmesin diye indim aşağıya ve okul müdürü olarak dedim ki:

- Amca, elimizden hiçbir şey gelmez. Maalesef yerimiz yok. Alamayız bu çocuğu. Boşuna burada bekleme. Git ortaokula kaydettir. Bizim de içimiz parçalanıyor ama elden ne gelir?

Adam yaşlı gözlerle baktı bana ve:

- Hocam, bu çocuğu sen almazsan, ben de bunu liseye verirsem, o da orada beynamaz biri olursa, bir din düşmanı olursa, bunun hesabını sen nasıl vereceksin, ben nasıl vereceğim?

Adamın sözlerinden ben de etkilendim. Şimdi ikimiz de ağlıyorduk. Biraz sakinleşince ben kalktım ve adama:

- Sen haklısın amca. Bunun hesabı verilemez. Git kaydettir çocuğunu, dedim.

Odama geçince ilgili muavini çağırdım. ‘Gelen herkesi alın, hiç kimseyi geri çevirmeyin’ dedim.

Sonra gittik, Yetiştirme Yurdunun boş bir katını kiraladık ve orada okuttuk.”

Bilenler bilir, okuyanlar hatırlar, yetiştirme yurdundan kiralamışlardı o katı. Ben Kayseri Yüksek İslam’da talebeydim o zamanlar.

Şimdi şehrimizde yirmiden fazla İmam Hatip Ortaokul ve Lisesi var. Binaları çok güzel. Sınıf mevcutları ideal. Öğretmen kadroları tam. Ama merak ediyorum, o heyecan, o ürperti, o gözyaşı hala var mı?