Hani bir fıkra anlatırlar:
- Baba, bir hırsız tuttum.
- Bırak gitsin oğlum.
- Ama o beni bırakmıyor.
Tam da “yavuz hırsız” misaliler. Adamlar bir türlü yakamızdan düşmüyor.
Bağırıyorlar, çağırıyorlar, yürüyorlar, tehdit ediyorlar.
üslup bozuk, seviye düşük, tavır çirkin. Bir sokak kabadayısı gibiler.
Neden böyleler?
çoklar mı? Haklılar mı? Güçlüler mi? Dertleri ne?
Sayıca üstün olduklarından mı? “Biz istediğimizi yaparız” diyecek kadar çok olduklarından mı?
Hayır!