Yazılar

Son zamanlarda yargının verdiği görüntü tam bir fecaat ve felakettir. Bir yandan üst yargı kurumları kendi içinde kavgalı görüntüler sergilerken, bir yandan da görevleri ayrı ayrı olan bu tür mahkemeler, birbirleriyle kavgalı bir durum arzetmektedirler.

Bundan daha fecaat ve felaketi, hatta rezalet ve skandalı, yargının belli adamlar veya kurumlar arasında bölünmüş görüntüsüdür. Bu bir yargı için intihardan başka bir şey değildir.

Kurtlar vadisi nihayet ağzındaki baklayı çıkardı ve gerçek gayesini gösterdi. Bu zamana kadar üstü örtülü yapıyordu yapacağını, ama birilerinden bir emir almalı ki, verdiği arayı bitirdi ve işi aleniyete döktü.

“Kurtlar vadisi”nin başından belli bir beyin yıkama ameliyesi olduğu, bir psikolojik savaş yürüttüğü belliydi. Ama gerek ülkenin aktüalitesine uygunluğu, yaşanan canlı olaylarına parmak basışı, gerek sistem içindeki kirlenişi, giderek güzelleşen bir görüntü tekniğiyle vermesi yüzünden ilgi ile izleniyordu.

Seçimler yaklaşırken kimin nereden aday konması, kişilerin kalitesinden ziyade kazanma şanslarına bakılarak yapılmaktadır.

Acaba bu halk tarafından sevilmeler ve istenmeler, işin gereği ehliyet için yeterli bir alamet olur mu?

Burada şöyle de söylenebilir: Halkın sevdiği ve güvendiği aday, idarecilikte uzman olmayabilir. Onun esas görevi, beraber çalışacağı uzmanları iyi tesbit etmekte ve iyi yönetmektedir.

Ne öğretmişlerdi bize hayat boyunca, hatırlayalım mı biraz?:

Asker disiplinlidir ve yasalara itaatkardır, siyasete karışamaz. Kışla da okul ve mabet gibi siyasetten uzaktır.

Yargı siyasete alet edilemez.

Hakimiyyet milletindir.

Erkler ayrılığı esastır.

Herkes din ve inanç özgürlüğüne sahiptir. Din kutsaldır, asla çıkarlara istismar edilemez.

Devletin dini, ideolojisi, inancı, mezhebi olmaz.

Devlet insanları izinsiz dinleme yapamaz, fişleyemez.

Her kurum kendi görevini yapar, başkalarının alanına tecavüz edemez.