Yazılar

Alkol yüzünden ne cinayetler işleniyor, ne yuvalar yıkılıyor, dağılıyor, ne kadar kazalar oluyor, ne kadar hastalıklar can alıyor, tedavi masrafı açıyor, ne kadar iş ve üretimde verim düşürüyor, ne kadar kavga ve küslüklere sebep olarak sosyal barışı bombalıyor… göz önünde değil mi?

Gerçekten de bütün kötülüklerin anasıdır alkol, ama aramızda serbestçe kol geziyor. Hatta ona düşman olmak, gerici ve yobaz olmakla eş tutuluyor.

Kimlerce mi?

Bizce beyinsizlerce…

Abdurrahman Dilipak kardeşimiz bu çağda Müslümanların yüz akı bir yazarımızdır. Yıllardır kalemini ve kelamını davası adına kullanan, sözü özüne uygun bir kahramandır. “Bir mukaddes yüke” “sonunda ne rütbe, ne de mal” talebi olmadan “gönüllü hamal” olmuştur. Bir başka hemşerimiz Üstad Necip Fazıl gibi, “saf çocuğudur masum Anadolunun.”

Bu günlerde “zehirle pişmiş aştan” yediriyorlar ona yargı yoluyla “hakkını helal etmedikleri”, “ve ayrılık evden” diyorlar.

Bir önceki yazımızda eçen yüzyıldaki macerayı yazdıktan sonra şöyle bitirmiştik: “Şimdi Müslümanlar kendi devletleri eliyle kendini, yani kendi dinini, medeniyetini, kültürünü, hukukunu, örfünü, âdetini, ahlakını, an’anesini, hatta kılığını, kıyafetini, yazısını, ölçülerini, kısacası topyekûn benliğini, kişiliğini ve tarihini inkar etmeye zorlanıyordu.

Peki bunları atacak ve yerine neyi koyacaktı?

Lafı gevelemeden söyleyelim, yeni bakanlar iyi güzel de, Milli Eğitimi anlamadım. Yoksa Bülent Arınç ve Ahmet Davudoğlu’na çok sevindim. Sadullah Ergün ve Nihat Ergün’e güven duyarım. Diğer yenileri pek tanımıyorum. Böylece tanımış olacağız herhalde.

Başarılı bir çalışma gösteren sevgili silah arkadaşım Faruk Çelik hariç, yeri değiştirilenleri saymayalım. Tertibimi bu vesile ile bir kere daha tebrik ederim.