Yazılar

Bizim de altına imza attığımız çocuk hakları ile ilgili düzenlemeler, çocuğun velayetini ana babaya verir. çocuğun dinini seçme ve öğretme hakkı da ana-babanındır.

Var mı buna itiraz?

Yok!

Ya uygulama?

Hiç yok!..

Şapka giyme kanununun ihmal edilmesi karşısında gıkı çıkmayanlar, başörtüsü hususunda aslan kesiliyor ve kükrüyorlar: “Efendim, kanun varken görmezlikten gelemeyiz. Kanun yanlışsa siyasiler düzeltsin!”

Şapkaya gelince kör olan gözünüz, başörtüsüne gelince dört dönüyor…

Kader, her insana bir imtihan alanı seçmiştir. Kainatta hiçbir şey tesadüfî değildir, bilakis ince bir plan ve programın eseridir. Bu plan ve program, yerlerin ve göklerin yaratıcısı, her yaptığını ilim ve hikmetle donatarak yapan Allah Teâlâ’dan olunca, gam çekmek, kaydı ve endişe etmek ne kadar yersizdir. Maalesef insan bunu ancak belli bir ilim, tefekkür ve tecrübeden sonra anlıyor. Anlayana kadar da kendisine yazık ediyor.

Adam bir ayağını öne atmış, elleri yanda şıkıdım, başı kıvançla havada, alabildiğine mutlu çiftetelli oynuyor. “Helal olsun” dedim içimden, “oyna arkadaş, siz bunu hak ettiniz. Bakalım biz de hak edebilecek ve sonunda sizin gibi çiftetelli oynayabilecek miyiz?”

“Kimdir bu adam?” dediğinizi duyar gibiyim. Doğrusu ben de bilmiyorum. Sadece sevincine hak veriyorum ve de gıpta ediyorum. Bildiğim, bu adamın bir Pakistanlı oluşu. “Darısı başımıza” diyorum.

Peki nedir beni bu kadar gıpta ettiren?

Bir önceki yazımızda “Hayır Hayır Ve Asla” diyerek bir yanlışı tashihe çalışmıştık. O yanlış Yavuz Bahadıroğlu kardeşimizin “Dört halifeden sonra, hilafet maalesef saltanata inkılâp etti. Müslümanları halife hükümdarlar yönetmeye başladı. Seçim kalktı, saltanat babadan oğla geçmeye başladı. Bunun ne kadar İslâmi olduğunu bilmiyorum, ama İslâma aykırı olduğunu iddia etmek de zor. Dönemsel olarak siyasetin gereği yapılmıştır.” Sözleriydi.