Askerin dili, üslubu ve tavrı kendileri dışında herkesi üzüyor, incitiyor ve kırıyor.
Bu dil, üslup ve tavırda maalesef gurur var, kibir var, aşağılama var, tehdit var, haddinin bildirme edası var. Bu sağlıklı bir ruh hali değildir.
Asker her konuştuğunda, “memleketin gerçek efendisi benim. Bana karşı haddinizi bilin, yoksa yakarım, alnını karışlarım” edası var.
Kim sever bunu?
İyiliğini gördüğünüz bir adam bile bunu iki kere söylese, “minnet var, başa kakma var” diyerek o minneti reddeder, bir daha iyilik kabul etmezsiniz o adamdan.