Yazılar

Hatırlar mısınız, laikçileri bir zaman da Endenozya korkusu sarmıştı. Allah Teâlâ’dan korkmayanların böyle bir yığın anlamsız korkuları olur elbette. Bunu yaşayacaklar çaresiz.

Televizyonda bir oturuma konuk olan Altemur Kılıç, “Her gece başını yatağa korkuyla koyduğunu ve rahat uyuyamadığını, ülkeyi sizin gördüğünüz gibi rahat görmediğini, keşke görse de şöyle rahat bir uyku uyuyabilse temennisini” dile getirmişti. Şaka yapmıyordu herhalde…

Haberi televizyonda görünce “Ah be kardeşim, böyle zamansız yapılır mı bu işler?” demek geldi içimden.

Hani bir zamanlar bir YÖK başkanı Erdoğan Teziç vardı ya, Rektörler yolsuzluktan yargıya düştü mü, bütün erkanını etrafında toplar ve top gibi gürlerdi basın toplantısında:

“Cumhuriyet Rektörleri suç işlemez. Yobazlar Cumhuriyet Üniversitelerini hedef alıyorlar. Maksatları Cumhuriyeti yıkmak, devleti ele geçirmektir.”

Sahi o zamanlar yolsuzluktan yargıya çağrılan her rektör de, etrafında öbeklenen gazetecilere avaz avaz bağırırdı:

Bir zamanlar bir gazetede okumuştum, insanlar bir sinemada koltuklarında oturmuş kibar kibar film seyrederlerken, birden bir ses duyarlar: “Yangın var!”

Herkes yerinden ok gibi fırlar ve kapıya doğru koşarlar. Ama aynı anda telaş ve korkuyla kapıya koşan bu insanlar, bu paniğin cezasını çok acı olarak çekerler. Çünkü koridor ve kapı önünde birbirini sıkıştıran bu insanlar, kendi kendilerini tutmakta ve içerde istemeden birbirlerini tutsak etmektedir. Gerçekten de birçok insan, yanan binadan sağ çıkamaz.

Diyarbakır’da şehit olan er İsmail Uygun’un acılı annesi böyle diyor: “Vatan sağolson demeyeceğim.”

Bunu bir anne diyor. Bir şehit annesi…

Evladını yitiren Sultan Uygun, önce torunu Beyza’ya sarılıp ağıtlar yaktı sonra yüreğindeki acıyı kelimelere döktü:

"Oğlumun komutanı, namaz kıldığı için tepki gösteriyormuş. Onun gibi diğer kısa dönem askerler masa başında otururken 3 aylık er olan İsmail'im günde 7 saat nöbet tutuyormuş. Oğlum komutanına söyleyemiyordu ama bunları telefonda bize söylüyordu.